Μία νέα ταξιδιωτική σειρά ντοκιμαντέρ προβάλλεται φέτος από τη συχνότητα της ΕΡΤ3, με τον τίτλο
«Η τέχνη του δρόμου». Παρουσιαστής είναι ο καλλιτέχνης Same84, ο οποίος ταξιδεύει σε πόλεις και νησιά της Ελλάδας, αναδεικνύοντας πολλές και ενδιαφέρουσες οπτικές τους μέσα από συνομιλίες με ξεχωριστούς ανθρώπους του κάθε τόπου. Ο Same84 συνδυάζει τις πληροφορίες που λαμβάνει, εμπνέεται από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της κάθε περιοχής, και στο τέλος αφήνει το αποτύπωμά του ζωγραφίζοντας μία τεράστια τοιχογραφία γκράφιτι.
Στο επεισόδιο που προβλήθηκε την Παρασκευή 5 Μαρτίου από την κρατική τηλεόραση, παρουσιάστηκε το παζλ της Σπάρτης, μέσα από ιδιαίτερα κομμάτια της, όπως η καστροπολιτεία του Μυστρά, τα νεοκλασικά στο κέντρο της πόλης, ο ποταμός Ευρώτας, οι οροσειρές του Ταΰγετου του Πάρνωνα, οι δημιουργικοί άνθρωποι της πόλης, η κεντρική πλατεία κ.ά.. Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι ήταν ο αρχαιολόγος-ξεναγός Δημήτρης Βλαχάκος, οι φοιτητές και αθλητές σκέιτ Νόρια Δημάκη και Γιάννης Χανούμης, ο εικαστικός-μεταλλογλύπτης Αλέξανδρος Παπαστρατηγάκης, ο μουσικός Anser (Γιάννης Γιαννακόπουλος), τα μέλη της δράσης «Αναβίωση Βαμβακούς» Ελένη Μάμη και Χάρης Βασιλάκος, ο αθλητής ποδηλάτου downhill Βασίλης Αρδάμης, ο αρχιτέκτονας Γιώργος Γιαξόγλου, ο ιχθυολόγος-μελετητής του Ευρώτα Λεωνίδας Βάρβακας και ο δρομέας Γιάννης Δημόπουλος.
Μιλώντας στην εκπομπή, ο συγχωριανός μας
Γιάννης Δημόπουλος αναφέρθηκε στο Σπάρταθλον και τις εμπειρίες του από τον διεθνή αγώνα, σημειώνοντας:
«Ο αγώνας αυτός ξεκινάει από την Αθήνα. Οι αθλητές ξεκινάνε στις 7 π.μ. κάτω από την Ακρόπολη, με μοναδικό στόχο να τερματίσουν στο άγαλμα του Λεωνίδα. Στον αγώνα συμμετέχουν κάθε χρόνο περίπου 400 αθλητές από όλο τον κόσμο. Υπάρχουν κάποιες χώρες που στέλνουν πολύ μεγάλες αποστολές, όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Είναι ένας αγώνας, ο οποίος, στο χώρο των υπεραποστάσεων, θεωρείται από τους πιο σημαντικούς παγκοσμίως. Υπάρχουν πολλοί αγώνες υπεραπόστασης σε όλο τον κόσμο, όμως σε αυτό που ξεχωρίζει το Σπάρταθλον είναι η ιστορία του. Όταν ένας αγώνας έχει ένα ιστορικό υπόβαθρο, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για έναν αθλητή να συμμετέχει σε αυτόν. Η ιστορία του Σπάρταθλον στηρίζεται στους περσικούς πολέμους, όταν το 490 π.Χ. ο Φειδιππίδης ξεκίνησε με τα πόδια να ‘ρθει στη Σπάρτη από την Αθήνα, για να ζητήσει βοήθεια από τους Σπαρτιάτες. Υπολογίζεται ότι η διάρκεια που έκανε ήταν περίπου μιάμιση μέρα. Κι από εκεί βγαίνει και το όριο του αγώνα, όπου ο κάθε αθλητής έχει μέχρι και 36 ώρες για να τερματίσει. Φυσικά σε τέτοιους αγώνες αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον αθλητή είναι ο τερματισμός. Δεν τερματίζουν όλοι. Υπάρχουν πάρα πολλές δυσκολίες. Το 2012 που έτρεξα για πρώτη φορά υπήρχαν πολύ δύσκολες συνθήκες. Υπήρχε καύσωνας εκείνη τη χρονιά, που έκανε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα. Για να πούμε τα πράγματα σωστά, το 2000 είχε τερματίσει ο Κώστας Μιχαλόπουλος, ο οποίος είχε λάβει τον “τίτλο” του πρώτου Λάκωνα που τερμάτισε, επειδή ζει λίγο έξω από τη Σπάρτη. Το 2012 που τερμάτισα εγώ, επειδή ζούσα μέσα στη Σπάρτη, θεωρήθηκα ο πρώτος Σπαρτιάτης που έφτασε στον τερματισμό. Το σημαντικό είναι ότι στο Σπάρταθλον δεν υπάρχουν χρηματικά έπαθλα. Πολλές φορές ίσως το χρηματικό έπαθλο να χαλάει και έναν αγώνα. Εδώ τερματίζουν απλά για ένα στεφάνι ελιάς και για να πιούνε λίγο νερό από τον ποταμό Ευρώτα. Αυτά παίρνει κι ο πρώτος, αυτά παίρνει κι ο τελευταίος. Το συναίσθημα στον τερματισμό είναι απίστευτο· είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Και το ’12 αυτό ήταν κάτι τελείως άγνωστο. Τώρα έχουν περάσει τα χρόνια κι έχουν υπάρξει αρκετοί τερματισμοί (σ.σ. Σπαρτιατών) κι έχουμε δει τις εκδηλώσεις αγάπης της πόλης. Στον πρώτο αγώνα είχα πάθει σοκ! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχε τόσος πολύς κόσμος μαζεμένος στον τερματισμό. Βέβαια, ο κόσμος δεν ήταν μαζεμένος μόνο εδώ, είχε ξεκινήσει να έρχεται από 20 χιλιόμετρα νωρίτερα κι με ακολουθούσε με αυτοκίνητα και με ποδήλατα. Είναι μαγικό το συναίσθημα, και είναι αυτό που νομίζω ότι κάνει τον αθλητή να θέλει να τρέξει ξανά και ξανά».Τα γυρίσματα της εκπομπής πραγματοποιήθηκαν στη Σπάρτη τον Δεκέμβριο του 2020. Κατά τη διάρκειά τους ο Same84 φιλοτέχνησε ένα τεράστιο γκράφιτι στον τοίχο του 2ου Γυμνασίου-Λυκείου, αποτυπώνοντας μοναδικά την διαχρονικότητα της πόλης. Αρκετοί αποδίδουν την μορφή που ζωγράφισε ο καλλιτέχνης στην «Ωραία Ελένη». Ο ίδιος, όμως, στο φινάλε της εκπομπής αναφέρει για τη σύνθεσή του:
«Μέσα σε τρεις μέρες γνώρισα δύο όψεις της Σπάρτης, την αρχαία και τη σύγχρονη. Διαφορετικές, αλλά το ίδιο δυναμικές. Έτσι τις θυμάμαι και έτσι προσπάθησα να αποτυπώσω την πόλη στον τοίχο. Στο φόντο, τα μοναδικά μοτίβα που είδα στο κέντρο της πόλης (σ.σ. κεντρική πλατεία), αυτά συμβολίζουν τη σύγχρονη Σπάρτη, έπειτα η καστροπολιτεία του Μυστρά, ένας φόρος τιμής στο παρελθόν της πόλης και στην ικανότητά της να προσαρμόζεται στο χρόνο, και στο κέντρο η μελλοντική Σπάρτη· ένα κορίτσι. Αυτό που στα αρχαία χρόνια θα το συναντούσες στις όχθες του Ευρώτα, και σήμερα σε κάποιο skate park της πόλης. Με ένα στεφάνι ελιάς, φυσικά! Στην ιστορία που έπλασα με το μυαλό μου, το στεφάνι αυτό ζει χιλιάδες χρόνια, όπως η πόλη. Και δεν πρόκειται να μαραθεί ποτέ…»Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκπομπή και να γνωρίσετε την Σπάρτη μέσα από το οδοιπορικό και την ιδιαίτερη προσέγγιση του Same84 στον παρακάτω σύνδεσμο:
ertflix.gr/ellinika-docs/i-techni-toy-dromoy-sparti/
