Γράφει ο Στράτης Σαραντάκος, Παραγωγός – «KaravasFarm»

Κάθε μέρα που περνάει η Λαϊκή Αγορά της Σπάρτης είναι σε μια φθίνουσα πορεία. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί. Από την μια έχουμε την πτώχευση της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία και την καταβαράθρωση της αγοραστικής δύναμης του Έλληνα καταναλωτή. Από την άλλη, υπάρχουν και ενδογενείς παράγοντες που επιταχύνουν τον μαρασμό της Λαϊκής Αγοράς. Η έλλειψη θέσεων πάρκινγκ, η μη στέγαση της αγοράς, που με την πρώτη βροχή «δεν πατάει άνθρωπος» το χειμώνα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και τους καλοκαιρινούς μήνες με τον καύσωνα να αποτρέπουν το καταναλωτικό κοινό να βγει και να πραγματοποιήσει τα ψώνια του κάτω από ανθρώπινες συνθήκες. Επιπλέον, η τεράστια αύξηση της παραβατικότητας των Ρομά, αλλά και ο μη έλεγχος του παραεμπορίου από τις αρμόδιες αρχές, φτιάχνουν ένα μείγμα τοξικό ώστε να λειτουργήσει η «αγορά» κάτω από τις σύγχρονες απαιτήσεις που αρμόζουν οι καιροί.

Λύση στο παραπάνω πρόβλημα ΔΕΝ είναι η μεταφορά της Λαϊκής Αγοράς στην πάνω ή στην κάτω γειτονιά - συνοικία. Όλοι συμφωνούμε πως η Σπάρτη μας έχει γίνει υποβαθισμένη πόλη, κάτι που δεν τις αρμόζει. Πράγματι, ο κ. Μητράκος και οι κάτοικοι του Νέου Κόσμου αλλά και της Λάκκας, έχουν απόλυτο δίκιο να φωνάζουν πως οι περιοχές τους είναι υποβαθισμένες. Όμως, σε τι διαφέρουν με τα Νταγρέικα, την Πλατανιστά, την είσοδο της Σπάρτης ή τον Άγιο Νικόλαο; Δεν διαφέρουν σε τίποτα, καθώς ήταν και παραμένουν παραγκωνισμένες περιοχές κυρίως από τις κατά τόπους αρχές.

Για να πάει «μπροστά» μια περιοχή όπως η Σπάρτη, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη, θα πρέπει ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο του να εμπνέουν όραμα, ελπίδα σιγουριά βάσει σχεδίου. Το επιχείρημα «πάμε να δοκιμάσουμε» δεν εμπνέει τίποτα από τα παραπάνω. Ίσα ίσα εκθέτει όσους τα διατυπώνουν, καθώς δείχνει την έλλειψη σχεδιασμού, την προχειρότητα, τα μικροκομματικά συμφέροντα πέντε μόλις μήνες πριν από τις εκλογές. Είναι σαν να θέλεις να κάνεις πρόταση γάμου σε μια κοπέλα που αυτή εξ αρχής σου λέει πως δεν σε θέλει. Επιμένεις εσύ και της λες «έλα να δοκιμάσουμε, να παντρευτούμε και εάν δεν τα καταφέρουμε, χωρίζουμε». Αυτό δεν είναι πρόταση γάμου, είναι κατευθείαν «χυλόπιτα».

Ούτε το επιχείρημα του Δημάρχου, πως είναι «υπέρ της αποκέντρωσης» ισχύει. Άλλα λέει την μία και άλλα κάνει την άλλη. Να θυμίσω λίγο, πως πριν από μερικούς μήνες κ.Βαλιώτη αποφασίσατε να μεταφέρετε την πετυχημένη Γιορτή Ελιάς και Λαδιού από την Σελλασία στην Σπάρτη. Αυτό τι είναι, αποκέντρωση ή όχι; Μάλλον υπάρχει μεγάλη σύγχυση.

Πριν από μερικά χρόνια Δήμαρχε κ.Βαλιώτη, ήσασταν ένας από εμάς. Αγρότης στο επάγγελμα που καλλιεργούσατε πατάτες στην Κονιδίτσα. Χαράματα παίρνατε το αγροτικό σας, ερχόσασταν στην Λαϊκή και στήνατε «πάγκο» δίπλα μας με σκοπό να βγάλετε το «μεροκάματό σας». Είστε Δήμαρχος Σπάρτης τρία ολόκληρά χρόνια και σας ρωτώ ευθέως, τι έχετε κάνει για τους αγρότες της περιοχής σας; Η απάντηση είναι ΤΙΠΟΤΑ. Tο μόνο που κάνατε είναι σε παλαιότερη διαμαρτυρία των αγροτών με μπλόκο στην Γέφυρα του Ευρώτα, να φέρετε μερικά τρακτέρ πάνω στην Κεντρική Πλατεία της Σπάρτης και να εκδώσετε ψήφισμά υπέρ των αιτημάτων των αγροτών.

Ας κοιτάξουμε λίγο δίπλα μας να δούμε τι συμβαίνει. Η Καλαμάτα με 70.000 κατοίκους έχει μια και μοναδική στεγασμένη αγορά, με εκαντοντάδες θέσεις πάρκινγκ για τους καταναλωτές εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μάλιστα, κάθε Τετάρτη και Σάββατο που λειτουργεί η λαϊκή αγορά είναι ο νούμερα ένα τουριστικός προορισμός για τους επισκέπτες που οι ίδιοι δηλώνουν στους «Tour Operators».

Ας παρατηρήσουμε όμως τι συμβαίνει και στην πόλη μας. Γύρω από αυτήν, υπάρχουν μεγάλα ιδιωτικά πολυκαταστήματα με τεράστια πάρκινγκ, που λειτουργούν έξι μέρες την εβδομάδα από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι στεγασμένα, έχουν μέσα τα πάντα, λειτουργούν με προσφορές με φυλλάδια. Ας επιστρέψουμε τώρα την ματιά μας και την σκέψη μας στην ήδη υπάρχουσα λαϊκή αγορά ή σε αυτήν που σχεδιάζει να μεταφέρει ο Δήμαρχος και το Συμβούλιό του. Άραγε, έχουν τύχη αυτές οι λαϊκές αγορές, απέναντι στα οργανωμένα μεγαθήρια; Η σύγκριση δεν έχει νόημα. Είναι σαν να συγκρίνεις μια «Ferrari» με ένα «Fiat-άκι».

Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και των μεγάλων έργων. Ολόκληρη η Σπάρτη απαιτεί και διεκδικεί να βγει από την αφάνεια της. Διεκδικεί μια θέση στο όνειρο!