22/06/2018
Γράφει ο Νίκος Ι. Καρμοίρης
Είναι βέβαιο πως είναι από τους πιο δραστήριους Προέδρους της Ελληνικής (προσδιορισμός που συχνά παραβλέπουμε προς χάριν της συντομογραφίας ΠτΔ) Δημοκρατίας. Είναι δεδομένο πως είναι μακράν πιο δραστήριος από τον προκάτοχό του, τον οποίο ο πολιτικός κόσμος τοποθέτησε στο Προεδρικό Μέγαρο το 2005 και… ανέσυρε από το βυθό του καναπέ του το 2015.
Ο Πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος προσδίδει άλλο ήθος κι άλλη κουλτούρα στο θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και τούτο τουλάχιστον είναι οφειλόμενο να του αναγνωριστεί.
Αρχικά, είναι παρών στις τοπικές επετείους εθνικού ή απελευθερωτικού χαρακτήρα, γυρίζοντας τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Στη Σπάρτη μόνο έχει παραστεί στις εκδηλώσεις των Παλαιολογείων άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, δηλαδή επί τέσσερα συναπτά έτη. Παρών και στην Αρεόπολη κατά τις εκδηλώσεις της 17ης Μαρτίου, πράττοντας ομοίως και σε όλη την επικράτεια, γεγονός που μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί και να διασταυρωθεί με μία γρήγορη έρευνα στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Η νοοτροπία και η φιλοσοφία από την από την οποία διακατέχεται ο νέος Πρόεδρος δίνει άλλη δυναμική και ιδιαίτερο κύρος στις τοπικές επετείους και εορτές, και τις ενδυναμώνει, προσδίδοντάς τους λεπτούς συμβολισμούς, περνώντας ταυτόχρονα μηνύματα κάθε είδους και προς πάσα κατεύθυνση.
Εξαιρετικός είναι και ο λόγος του Προέδρου Παυλόπουλου, βαθιά πολιτικός, δίχως ανούσιες φαμφάρες, με συμβολισμούς και μηνύματα. Δεν απευθύνεται τόσο στους Έλληνες, όσο στους ευρωπαίους εταίρους μας. Στοχεύει σε εκείνος που κινούν τα πολιτικά νήματα στη γηραιά ήπειρο, υπενθυμίζοντας με κάθε ευκαιρία τις σχέσεις του ελληνικού παρελθόντος ως αφετηρία της εξέλιξης, της πορείας και της διαμόρφωσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Υπενθυμίζει τους θυγατρικούς δεσμούς της Ευρώπης με τον πολιτισμό, την σκέψη και το πνεύμα της διαχρονικής Ελλάδας, τονίζοντας εμμέσως πλην σαφώς το χρέος του δυτικού κόσμου στοχεύοντας στη διατήρηση της μνήμης και στον απαιτούμενο σεβασμό. Διαφορετικά, κάθε άλλος δρόμος που θα βάλλει τα κοινά πολιτισμικά μας θεμέλια ίσως αποβεί ανατρεπτικός για τα ήθη, τα έθιμα και τις αρχές του ευρωπαϊκού και εν γένει του δυτικού πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε και τον βιώνουμε έως σήμερα.
Χαρακτηριστικός και προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και ο τελευταίος λόγος του Προέδρου Παυλόπουλου από το Μυστρά την 29η Μαΐου 2018: «Η σημερινή Ιερή Ημέρα Μνήμης μας υπενθυμίζει στο διηνεκές, από την μια πλευρά την θυσία του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στον βωμό της Ιστορίας και της Ελευθερίας και, από την άλλη πλευρά, την απαράμιλλη συμβολή του Βυζαντίου και του βυζαντινού πολιτισμού στην διαμόρφωση του κοινού μας σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Συγκεκριμένα, το Βυζάντιο -το οποίο όχι μόνο δεν είναι μέρος του Μεσαίωνα αλλά, ο αντίποδάς του κυριολεκτικώς- αφενός συντήρησε τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτιστικής κληρονομιάς της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης και, αφετέρου, μέσω της χριστιανικής διδασκαλίας και παράδοσης, την εμπλούτισε με θεμελιώδεις αρχές και αξίες, οι οποίες σήμερα συνιστούν πραγματικές αντηρίδες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πρόκειται για τις αρχές και τις αξίες του Ανθρωπισμού, της Αλληλεγγύης, της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, μ’ έμφαση στον
άξονα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Είναι δε, ιδίως αυτές οι αρχές και αξίες, οι οποίες δίνουν στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα εφόδια για να διαδραματίσει τον πλανητικό ρόλο που της αναλογεί και που της αρμόζει, μέσα στους ταραγμένους καιρούς μας, όπου κρίνεται το μέλλον του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας εν γένει».
Ωστόσο, αν και αναβαθμίζει με τη στάση και το λόγο του το θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος υποτιμά έναν άλλον θεσμό, εκείνον του «Επίτιμου Δημότη». Διότι συχνά συνοδεύει την παρουσία του στις επετείους με επιτιμοποίησεις και τιμές από τους Δήμους, στις εκδηλώσεις των οποίων παρευρίσκεται. Πρόσφατα το Δ.Σ. Μονεμβάσιας έλαβε απόφαση ανακήρυξης του Προέδρου Παυλόπουλου σε επίτιμο δημότη Μονεμβάσιας. Εικάζω πως η τελετή θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιουλίου ημέρα εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της Μονεμβάσιας. Στη Λακωνία έχουν προηγηθεί η επιτιμοποίηση στους Δήμους Σπάρτης (29 Μαΐου 2015) και Ανατολικής Μάνης (17 Μαρτίου 2018). Απομένουν για να ολοκληρωθεί η «συλλογή» του Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου οι Δήμοι Ευρώτα (15/9 Παλαιομονάστηρο Βρονταμά) και Ελαφονήσου (6/7 Ένωση της Ελαφονήσου με την Ελλάδα)!
Ερευνώντας διαδικτυακά, εύκολα διαπιστώνεται πόσο συχνά συνδέει τις επισκέψεις του με επιτιμοποιήσεις ο Πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος στους Δήμους ολόκληρης της χώρας! Το γεγονός αυτό δεν αφήνει περιθώρια σκέψης για τυχαία περιστατικά, συμπτώσεις, ή «αντιγραφές» μεταξύ των δημοτικών Αρχών, αλλά περισσότερο φαντάζει με επιθυμία -ή κάποιου είδους χούι- του ίδιου του Προέδρου(!), εκμηδενίζοντας έτσι τη σημασία και το κύρος του θεσμού και του τίτλου του «Επίτιμου Δημότη».
Γιατί ο τίτλος του Επίτιμου Δημότη είθισται να απονέμεται από μία δημοτική Αρχή σε προσωπικότητες για την εξαιρετική προσφορά τους στο Δήμο, πράγμα που είναι αδύνατον έχει πράξει ο Πρόεδρος Παυλόπουλος στους δήμους ολόκληρης της χώρας! Εκτός κι αν, ως εξαιρετική προσφορά, θεωρείται η κατά τόπους εκεί παρουσία του! Επίσης, με την απόφαση της επιτιμοποίησης δεν συνηθίζεται να τιμάται ο θεσμός, αλλά το πρόσωπο. Έτσι λοιπόν οι διαρκείς επιτιμοποιήσεις προφανώς και δεν κρύβουν κάποιους είδους συμβολισμούς, αλλά προσωπική ματαιοδοξία!
Η πρακτική του κ. «3Π» θυμίζει το «κορώνα ή γράμματα» των κερμάτων όπου στην μία όψη εικονίζεται το πρόσωπο του Βασιλέως, και στην άλλη τα γράμματα, οι ιδέες, ο πολιτισμός, η κουλτούρα, το έθνος… Είναι στο χέρι του Προέδρου Παυλόπουλου όταν το νόμισμα πέσει στο έδαφος πόσες στροφές θα έχει πάρει στον αέρα και σε ποια όψη θα σταθεί. Αυτό βέβαια είναι δικό του, προσωπικό θέμα…
Όσον αφορά τις συλλογικότητες, οι Δήμοι -στο πλαίσιο που τους επιτρέπει η Προεδρεία!- μήπως οφείλουν να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το «πανηγύρι» των επιτιμοποιήσεων προς το πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου; Ειδάλλως μήπως ο ίδιος ο Πρόεδρος Παυλόπουλος, που έχει καταφέρει με τη στάση και το λόγο του να αναδείξει το θεσμό του πρώτου Πολίτη της χώρας, οφείλει να σεβαστεί την ύψιστη τιμή που μπορεί να απονείμει η τοπική αυτοδιοίκηση Α’ Βαθμού και να μην ευτελίζει, βάζοντας, λοιπόν, εκείνος μια τελεία; Γιατί έχει πλέον αγγίξει τα όρια της γραφικότητας…
*Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα notospress.gr στις 21 Ιουνίου 2018
Ακολουθήστε μας
