Αγαπητά μέλη,
Αγαπητοί συγχωριανοί,

Η μικρή προσέλευση στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, η οποία έγινε στις 11 Δεκεμβρίου, δημιούργησε έντονο προβληματισμό, αποτελώντας ανησυχητικό σημάδι για την εξελικτική πορεία του Συλλόγου.

Τα τελευταία χρόνια, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καραβά έχει πραγματοποιήσει σημαντικές δραστηριότητες. Νέες εκδηλώσεις έχουν προστεθεί στο καλεντάρι μας, ενώ επίσης έχουν πραγματοποιηθεί κάποια σημαντικά έργα εξωραϊσμού στον οικισμό μας. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε η δική μας ιστοσελίδα και η δική μας εφημερίδα. Παράλληλα, έχουν αναπτυχθεί δράσεις που αποσκοπούν στην προβολή και διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και στην προστασία του περιβάλλοντος˙ δράσεις μεγαλόπνοες, που έκαναν πολλούς στην περιοχή της Σπάρτης και της Λακεδαίμονος να μιλούν με κολακευτικά λόγια για το μικρό μας χωριό και το «δραστήριο» Σύλλογό του. Όλα αυτά μας χαροποιούν και μας γεμίζουν υπερηφάνεια.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη υπερηφάνεια απορρέει από ένα «έργο», το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο όλων όσα έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια και συντελέστηκε το 2009. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι καταφέραμε να κρατήσουμε το Σύλλογό μας ζωντανό! Το χειμώνα του 2009 ο Σύλλογος βρέθηκε σε αδιέξοδο, καθώς δεν εκδηλώθηκε ενδιαφέρον συμμετοχής στο Δ.Σ. από τα μέλη του. Η συμμετοχή στην Γ.Σ. υπήρξε μικρή και ως έσχατη λύση φάνταζε η διάλυση του Συλλόγου και η κατάθεση της σφραγίδας του. Σκεπτόμενοι πως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καραβά δημιουργήθηκε από τους πατεράδες μας, και πως είχε προσφέρει σημαντικό έργο στον οικισμό μας για 26 χρόνια, δύο νεαρά -τότε- άτομα αντιδράσαμε σε ενδεχόμενη διάλυση και συμμετείχαμε στην εκλογική διαδικασία παρακινώντας και κάποια παλιά μέλη, από τους οποίους πλαισιωθήκαμε οδηγώντας το Σύλλογο σε μία μεταβατική περίοδο. Ένα χρόνο αργότερα υπήρξε ενεργός συμμετοχή περισσότερων συγχωριανών μας στη Γ.Σ., η οποία επισφραγίστηκε από μια συγκλονιστική ανανέωση νεαρών προσώπων στο Δ.Σ.

Αυτό το Δ.Σ., από το 2010 έως το 2016, με μικρές αλλαγές ή εναλλαγές, πέτυχε σπουδαία πράγματα όπως προαναφέρθηκε. Σήμερα, όμως (ύστερα από τη δύσκολη ανεύρεση υποψηφίων στην πρόσφατη Γ.Σ.) διαφαίνεται η ύπαρξη κορεσμού και κούρασης. Ωστόσο, όσο βρισκόμαστε σε αυτή την αιρετή θέση έχουμε την υποχρέωση και την ευθύνη να δίνουμε πάντα τον καλύτερό μας εαυτό προς όφελος του Συλλόγου και του χωριού μας.

Όμως ποια θα είναι η επόμενη μέρα;

Αρκετοί συγχωριανοί συμμετέχουν και βοηθούν παντοιοτρόπως στις δραστηριότητες του Συλλόγου μας, είτε είναι μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είτε όχι. Αυτή η συμμετοχή αποτελεί μια υγιής αντιμετώπιση των πραγμάτων, αλλά και μια ποικιλόμορφη συμπαράσταση προς τα μέλη του Δ.Σ. Όμως, δεν αρκεί μόνον αυτό. Απαιτείται και η συμμετοχή περισσότερων συγχωριανών στις Γ.Σ. και η υποψηφιότητα νέων ανθρώπων στο Δ.Σ. ώστε να υπάρχει πλουραλισμός και ανανέωση ιδεών. Είναι δεδομένο πως όσοι παλιοί μείνουν εκτός Δ.Σ. θα συνεχίσουν να βοηθούν σαν απλοί στρατιώτες το Σύλλογο και το χωριό όπως κάνουν, εδώ και τρεις δεκαετίες, τα παλαιότερα μέλη.

Στις επόμενες εκλογές (Δεκέμβριος 2018), εάν κάτι δεν αλλάξει θα βρεθούμε κοντά σε έναν νέο αδιέξοδο αντίστοιχο με εκείνο του 2009. Έτσι είτε δεν θα βρεθούν άτομα προς στελέχωση του Δ.Σ., με αποτέλεσμα ακόμη και πιθανή διάλυση του Συλλόγου μας, είτε -μην επιθυμώντας τη διάλυση- θα ασχοληθούν ξανά τα ίδια μέλη, έχοντας όμως κάποια εξ αυτών απολέσει τη σπίθα του παρελθόντος, οδηγώντας φυσιολογικά στη φθορά έναν -κατά γενική ομολογία- πετυχημένο Σύλλογο.

Ποια είναι η λύση; Νέοι άνθρωποι να έρθουν από ΤΩΡΑ και να ασχοληθούν ενεργά με το Σύλλογο και στις επόμενες αρχαιρεσίες να τολμήσουν και να θέσουν υποψηφιότητα. Θα έχουν και τον χώρο και την υποστήριξη. Κι ας μην τους τρομάξουν οι ευθύνες. Είναι σίγουρο πως, τα παλιότερα μέλη θα τείνουμε πάντοτε χείρα βοηθείας στους νεότερους, όπως άλλωστε μας έμαθαν με το παράδειγμά τους οι πιο παλιοί από εμάς.

Προσωπικά, αισθάνομαι χρέος να σας ενημερώσω πως φέτος ήταν η τελευταία εκλογή μου στο Δ.Σ. του Συλλόγου που υπηρέτησα και υπηρετώ ανιδιοτελώς με πάθος. Λόγοι προσωπικοί και εξέλιξης δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω περαιτέρω. Με την ολοκλήρωση της διετούς θητείας που πρόσφατα ανανεώθηκε ένας κύκλος μέλλει να κλείσει. Μάλιστα, πρόθεσή μου είναι ένα 6μηνο πριν την ολοκλήρωση της θητείας να παραδώσω τη σκυτάλη της Προεδρίας σε ένα νεότερο μέλλος, επιδιώκοντας την ανανέωση και την αναγέννηση. Θα συνεχίζω να υπηρετώ το Σύλλογο και το χωριό ως απλό μέλος, ως ενεργός πολίτης. Δεν μπορεί, άλλωστε, να συμβεί διαφορετικά μιας κι έχω γεννηθεί και ανδρωθεί μέσα στη συλλογικότητα που ονομάζεται «Πολιτιστικός Σύλλογος Καραβα», μια ισχυρή Ιδέα που αποτελεί κομμάτι της ζωής μου από τα γεννοφάσκια μου.

Για όλα τα παραπάνω απευθύνω έκκληση στους νέους του χωριού μας κι σε όσους έχουν καταγωγή από τον Καραβά να έρθουν και να ασχοληθούν με το Σύλλογο μας. Να συνεχίσουν την σπουδαία παράδοση και ιστορία του, πού λιθαράκι λιθαράκι, όλοι μαζί γράψαμε και συνεχίζουμε να γράφουμε. Άλλωστε, όπως συχνά λέει ο πατέρας μου στις συγκεντρώσεις μας «το χωριό είναι τόσο μικρό που δεν περισσεύει κανείς». Δεν περισσεύει κανείς…

Όλοι μαζί οφείλουμε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στον τόπο μας, να συνεργαζόμαστε και συνεταιριζόμαστε ως μία μεγάλη παρέα. Διότι δεν είναι μόνον ότι οι παρέες γράφουν ιστορία, αλλά ενωμένοι οι άνθρωποι σαν γροθιά αντιστεκόμαστε στην πλημμύρα του άνοου και μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην κοινωνική κρίση που βιώνουμε. Γιατί όπως γράφει κι ο ποιητής, «ὅταν δὲν πεθαίνει ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον εἴμαστε κιόλας νεκροί».

Με τιμή προς όλους μαζί κι έναν έναν χωριστά,
Νίκος Ι. Καρμοίρης