Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία: μια ιστορία και δυο προτάσεις!

Ήταν το 1999 όταν ξεκίνησαν οι απαλλοτριώσεις για τη δημιουργία του νέου τμήματος της επαρχιακής οδού Σπάρτης-Μεγαλόπολης στο ύψος του Καραβά (από την αρχή της έως λίγα χιλιόμετρα πριν την Βορδόνια). Τα πριόνια κι οι τσάπες είχαν πάρει φωτιά κι άρχιζαν να «συναντιούνται» μέχρι? τελικής πτώσεως με τις πορτοκαλιές και τα λιόδεντρα του παραευρώτιου κάμπου. Με την έναρξη της νέας χιλιετίας τα μηχανήματα ξεκίνησαν τις εργασίες για την κατασκευή του προαναφερθέντος τμήματος, με την πρόθεση να αντικαταστήσουν έναν μίνι κι επικίνδυνο «κολοσούρτη»!

Σύμφωνα με τα έγραφα εκείνης της περιόδου, το έργο ξεκίνησε το 2000 και ολοκληρώθηκε το 2004, λόγω των αυστηρών χρονοδιαγραμμάτων που επέβαλε η χρηματοδότηση του Γ’ ΚΠΣ, αντιμετωπίζοντας, ωστόσο, μια σειρά εμποδίων. Γνωστά (όπως αρχαιολογικά ζητήματα) κι άγνωστα (που δημιούργησαν διάφορες φήμες και παραφιλολογίες) κύματα «τάραξαν» το έργο, μετατοπίζοντας τόσο τον χρόνο παράδοσης, όσο και τον προσχεδιασμένο οδικό άξονα!

Μάλιστα, οι εργασίες είχαν για περίπου μία διετία διακοπεί, κληροδοτώντας στην τοπική κοινωνία μερικά υπό κατασκευή χωμάτινα χιλιόμετρα. Κι εκείνα με τη σειρά τους δημιουργούσαν διάφορα προβλήματα στους κατοίκους του Καραβά και τους διερχόμενους των Βορείων Δήμων? από φθορές στα αυτοκίνητα έως και ζημιές στις καλλιέργειες από τα τεράστια και καθημερινά σύννεφα σκόνης!

Τελικώς ο δρόμος ολοκληρώθηκε έχοντας, όμως, σημαντικά μειονεκτήματα.

Στη στροφή στο ύψος «τυροκομείο» (ή όπως εύστοχα την έχουν ονομάσει οι κάτοικοι της περιοχής η «στροφή του θανάτου») έχουν συμβεί αρκετά ατυχήματα μετά την αποπεράτωση του δρόμου, με τα περισσότερα εξ αυτών να είναι θανατηφόρα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακάλυψε - αλλά δεν έφερε στο φως λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων - η αρχαιολογική σκαπάνη, οδήγησαν στην αναγκαστική μετατόπιση του οδικού άξονα, ο οποίος τροποποιήθηκε σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Με την επικινδυνότητα της εν λόγω στροφής έχουν ασχοληθεί έντονα κατά διαστήματα τοπικοί φορείς και σύλλογοι της περιοχής, με πρωτοστάτη τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καραβά, έχοντας καταφέρει μέσα από επιστολές διαμαρτυρίας και προτάσεων να επιτύχουν μικρές, αλλά ουσιαστικές κατακτήσεις.

Μία ακόμα «πληγή» στον εν λόγω δρόμο αποτελεί η διασταύρωση του Νοσοκομείου, στην οποία έχουν, επίσης, σημειωθεί ατυχήματα, ευτυχώς μικρότερου βεληνεκούς. Η ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων σε συνδυασμό με την παράλληλη μειωμένη ορατότητα, αλλά και την περίεργη συνάντηση των οδικών ρευμάτων, καθιστούν το σημείο ιδιαιτέρως επικίνδυνο ακόμη και για ενδεχόμενη μετωπική σύγκρουση. Συχνά, συγκρούσεις έχουν αποφευχθεί κατόπιν της συνετής και προσεκτικής συμπεριφοράς μερίδας οδηγών, που έρχεται σε αντιδιαστολή με μία ομολογουμένως απερίσκεπτη ή αδιάφορη οδήγηση μεγάλου αριθμού διερχομένων οχημάτων από το σημείο.

Η Σπάρτη, παρά τις αρχικές γκρίνιες και τα κακεντρεχή δημοσιεύματα, γνώρισε πρόσφατα την αξία και σημασία του κυκλικού κόμβου, ύστερα από την κατασκευή του πρώτου στην πόλη μας, εκείνου στην πρώην διασταύρωση-καρμανιόλα στα Γυμνάσια, στο τέλος της «Παλαιολόγου». Σημειώνεται πως οι κυκλικοί κόμβοι είναι μια διαδεδομένη κυκλοφορική ρύθμιση-σχεδίαση τόσο σε χώρες της Ευρώπης, όσο και στην βόρεια Ελλάδα, μια ρύθμιση που προτιμάται πλέον όλο και περισσότερο διεθνώς κι αντικαθιστά τις απλές διασταυρώσεις. Μήπως, λοιπόν, οι αρμόδιες αρχές θα έπρεπε να εξετάσουν την πιθανότητα δημιουργίας ενός κυκλικού κόμβου στο εν λόγω σημείο, δεδομένης της συχνής διέλευσης οχημάτων, όχι μόνο με κατεύθυνση από/προς Σπάρτη-Β. Δήμους, αλλά και από/προς το Γενικό Νοσοκομείο του Νομού;

Ευκαιρίας δοθείσης, αξίζει να αναφερθεί η αναγκαιότητα κατασκευής πεζοδρομίου από την διασταύρωση στη συμβολή της Ε.Ο. Σπάρτης-Μεγαλόπολης με την οδό Ορθίας Αρτέμιδος, (ύψος πρώην Ατλάντικ), δηλαδή σχεδόν από την είσοδο της πόλης, έως το Νοσοκομείο, δεδομένης της συχνής διέλευσης πεζών συμπολιτών μας από και προς το Νοσοκομείο. Αν αναλογιστούμε πως - λόγω των φοιτητών του ΑΕΙ Νοσηλευτικής που κινούνται κατά μόνας ή σε ομάδες - η πεζ? κινητικότητα από/προς το Νοσοκομείο έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, η δημιουργία πεζοδρομίου θεωρείται, αν μη τι άλλο, επιβεβλημένη.

Ας θεωρηθεί, λοιπόν, τούτο το κείμενο ως μία πρόταση προς τους αρμόδιους φορείς, που θα ήταν πρέπον να την λάβουν υπ’ όψιν τους, καθώς αφορά άμεσα την διασφάλιση της ακεραιότητας των πολιτών που διέρχονται από τα προαναφερθέντα σημεία.

Νίκος Ι. Καρμοίρης @ εφημερίδα «Το Γεφύρι» - Φεβρουάριος 2016