Ως σημείο συνάντησης και εκκίνησης για την ξενάγηση στο Γεφύρι του Κόπανου (μία μέρα μετά την ημερίδα του Συλλόγου μας) είχε οριστεί η Πλατεία του Καραβά. Έτσι το πρωί της Κυριακής 8 Νοεμβρίου μαζευτήκαμε στην πλατεία του χωριού μας - συγχωριανοί, μέλη, φίλοι, και λοιποί ενδιαφερόμενοι? άλλοι γνωστοί κι άλλοι άγνωστοι μεταξύ μας - για να κινήσουμε προς το Γεφύρι.
Ό δρόμος, χωματόδρομος από ένα σημείο κι ύστερα και κακοτράχαλος σε αρκετά σημεία, άφηνε ως μοναδική επιλογή για την ασφαλή μας μετάβαση τα αγροτικά μας αυτοκίνητα.
«Με τα αγροτικά θα πάμε; Θα ανέβει ο κόσμος στις καρότσες», αναρωτιόμασταν όταν προετοιμάζαμε την ημερίδα και την ξενάγηση. Κι όμως! Ο κόσμος, όχι μόνο δέχτηκε να ανέβει στις καρότσες των αγροτικών, αλλά σχεδόν αυθόρμητα και μαζικά κατευθύνθηκε προς τα αγροτικά, τα οποία μέλη και συγχωριανοί είχαν διαθέσει, και με ένα σάλτο ανέβηκε πάνω τους. Μάλιστα, κανείς δεν ήθελε να καθίσει μέσα ως συνοδηγός, αλλά όλοι έξω, πίσω, πάνω στις καρότσες! Κι έτσι, ένα μικρό κομβόι αυτοκινήτων ξεκίνησε προς τον προορισμό του. Περίπου 50-60 άτομα, απόλαυσαν εκδρομικά την ξενάγηση στο Γεφύρι του Κόπανου και τις παρακείμενές του αρχαιότητες, αλλά και την μεταφορά τους προς το χώρο των μνημείων.
Ήταν εντυπωσιακή, όχι μόνο η προθυμία, αλλά και η χαρά της εκδρομής με τα αγροτικά, κάτι που θύμιζε παλιές εποχές? τότε που οι κάτοικοι των χωριών μεταφέρονταν μαζικά προς εκδρομικούς προορισμούς σε τριγύρω περιοχές με το ένα και μοναδικό φορτηγό ή αυτοκίνητο με καρότσα που υπήρχε στο χωριό! Οι παλαιότεροι έχουν τέτοιου είδους βιώματα, ενώ οι νεώτεροι έχουμε ακούσει ανάλογες ιστορίες ή έχουμε δει αντίστοιχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Τότε που οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί, πιο χαρούμενοι και πιο πρόθυμοι να συνεργαστούν, να συναθροιστούν και να διασκεδάσουν μαζί, μην έχοντας σημασία το «μέσο», αλλά το «ταξίδι» κι ο «προορισμός»
Εκείνη την Κυριακή ήταν σαν να βούτηξα μέσα σε κάποια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σαν εκείνες που είχε στο ντουλάπι η γιαγιά, με τον παππού στο τιμόνι και πολλούς συγχωριανούς να κάθονται χαμογελαστοί στην καρότσα του φορτηγού.
Πολλοί απαθανάτισαν τις στιγμές στις ψηφιακές τους φωτογραφικές μηχανές, ενώ άλλοι συζητούν ακόμη εκείνο το πρωινό. Πράγματι! Η εμπειρία ήταν ιδιαίτερη και μοναδική για τα σημερινά δεδομένα. Δεν ήταν η ξενάγηση ή η επιτυχημένη πολιτισμική ενέργεια που μου με χαροποίησε, αλλά το γεγονός πως, δανεισμένοι κάτι από το παρελθόν, φέραμε τους σύγχρονούς μας ανθρώπους τον έναν πιο κοντά στον άλλο? και πως γελάσαμε, διασκεδάσαμε και το ευχαριστηθήκαμε με την ψυχή μας?
Νίκος Ι. Καρμοίρης @ Εφημερίδα «Το Γεφύρι» - Δεκέμβριος 2015
Ακολουθήστε μας
