Ο κόσμος που διψάει?
Φορέσαμε τα κασκόλ μας και ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε τόσο κόσμο στο Δημοτικό Στάδιο Σπάρτης. Ένας κόσμος με κασκόλ, σημαίες, πανό, οργανωμένους οπαδούς, αλλά και απλούς φιλάθλους. Ένας κόσμος, ανάμεσά του γυναίκες, παιδιά, οικογένειες γέμισαν το Στάδιο για να υποστηρίξουν την προσπάθεια της Α.Ε. Σπάρτης για άνοδο στη Γ΄ Εθνική.
Ο πατέρας μου, όπως και πολλοί άλλοι συνομήλικοί του, έφερε συνειρμικά στο νου του τις εποχές που η ομάδα της πόλης μεγαλουργούσε στα γήπεδα της Β’ Εθνικής. Από τότε είχαν να γεμίσουν ασφυκτικά οι εξέδρες του σταδίου. Εικόνες που πολλοί δικοί μου συνομήλικοι δεν θυμούνται, ή έχουν αμυδρά στο νου τους, καθώς -μωρά τότε- «παρακολουθούσαμε» τους αγώνες στις αγκαλιές των πατεράδων μας, όπως μας διηγούνται και μας θυμίζουν οι ίδιοι!
Δεν θυμάμαι, λοιπόν, ποτέ άλλοτε τόσο κόσμο στο Δημοτικό Στάδιο Σπάρτης. Κόσμο κάθε ηλικίας. Κόσμο που ξαναήρθε για να ζήσει τα περασμένα, ή νεώτερο που προσδοκά να βιώσει ανάλογες ποδοσφαιρικές στιγμές. Κόσμο που αψήφησε το τσουχτερό εισιτήριο, κοστολογημένο από τη διοργανώτρια αρχή στα 10?, και έδωσε το παρόν στην εξέδρα, αλλά και άλλος που επέλεξε να συνωστισθεί στα «βραχάκια» της ακρόπολης της αρχαίας Σπάρτης, ένωσαν φωνή και πάθος για τον ίδιο σκοπό.
Και πέρα από τους ελάχιστους που ήρθαν στο γήπεδο για το χαβαλέ - το τζέρτζελο της κερκίδας - ή για να αναθεματίσουν προπονητή και παίκτες σαν αιώνια πνεύματα αντιλογίας, η συντριπτική πλειοψηφία έδωσε το παρόν για να στηρίξει με πάθος την προσπάθεια για άνοδο. Και το πάθος αυτό το μετέφεραν στους παίκτες, πάθος το οποίο εκείνοι όφειλαν να λάβουν από την εξέδρα και να βγάλουν στο χορτάρι σαν μια πρόσθετη κινητήρια δύναμη, όπως κι έκαναν στους περισσότερους αγώνες.
Ο ποδοσφαιρόφιλος φίλαθλος κόσμος της Σπάρτης απέδειξε πως διψάει για ποδόσφαιρο. Το έδειξε πριν λίγα χρόνια όταν μεγάλη μερίδα Λακώνων γέμιζε το στάδιο του Αστέρα Τρίπολης, τότε που η ομάδα της αρκαδικής πρωτεύουσας πρωτοανέβηκε στην Α’ Εθνική. Το έδειχνε και το δείχνει με κάθε ευκαιρία στις σοβαρές απόπειρες για άνοδο της ομάδας της Σπάρτης σε εθνική κατηγορία, είτε αυτή λέγεται Δ’, είτε Γ’ Εθνική.
Παρά το περσινό στραπάτσο, και την απώλεια της ανόδου στα τελευταία λεπτά των μπαράζ, ο κόσμος της πόλης - αλλά και του νομού - έδωσε φέτος ακόμη πιο βροντερό παρόν από την προηγούμενη χρονιά στις κερκίδες, κάνοντας σαφέστατη την επιθυμία του. Δυναμική ήταν η παρουσία του και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Σημαντική αναμένεται να είναι και στο μπαράζ των μπαράζ την ερχόμενη Κυριακή [14/6], παρά την ομολογουμένως άστοχη επιλογή της ΕΠΟ να ορίσει το παιχνίδι εκτός της Περιφέρειας -στο γήπεδο του Ατρομήτου στο Περιστέρι- καθιστώντας αδύνατο για πολλούς φιλάθλους να δώσουν το παρόν.
Η μεγαλειώδης παρουσία των φιλάθλων και ο διακαής πόθος μιας ολόκληρης πόλης λειτούργησε ως ένα επιπλέον κίνητρο για τους παίκτες. Η πολυπόθητη άνοδος είναι τόσο κοντά όσο 90 λεπτά, αλλά και τόσο μακριά όσο άλλα 20 χρόνια! Ας ελπίσουμε να είμαστε εμείς εκείνοι που θα πανηγυρίσουμε στο τέλος. Ο κόσμος διψάει, η Σπάρτη το περιμένει?
Forca Sparta!
