Βρισκόμαστε μπροστά στην αλλαγή του χρόνου και όλοι μας στεκόμαστε συνήθως με χαρούμενη προσδοκία και καλές ελπίδες, κάτω από τις οποίες όμως υποφώσκει η αγωνία και ο φόβος.
Τι θα μας φέρει η επόμενη μέρα;
Για αυτό και πληθωρικές είναι οι ευχές μας για «καλή χρονιά» και ευτυχισμένο το νέο έτος. Όλοι ,όμως , γνωρίζουμε πως ο χρόνος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, ούτε παλιός ούτε καινούριος. Είναι μέγεθος πλασματικό, χωρίς υπόσταση. Τον αισθητοποιούμε ως υπαρκτό, καθώς μέσα στην νοητή διάστασή του εκτυλίσσεται η καθημερινή μας ζωή, με όλα τα παρεπόμενα της. Έτσι ό,τι ενεργούμε οι άνθρωποι και ό,τι μας συμβαίνει, συντελείται «εν χρόνω». Άλλωστε, τον υπολογίζουμε, τον διαιρούμε, τον μετρούμε και τον ορίζουμε.
Ο χρόνος έχει πολύ μεγάλη αξία και σημασία για τη ζωή μας. Ο επίγειος χρόνος μας είναι αξία, που ίσως δεν έχουμε εκτιμήσει όσο πρέπει. Και όμως οι χριστιανοί, πρέπει να τον χρησιμοποιούμε με σύνεση, με περίσκεψη, ως δώρο του Θεού και να τον αξιοποιούμε προσανατολίζοντας κάθε μας προσπάθεια στον αιώνιο χρόνο του ουρανού.
Ατυχώς όμως, παρασυρμένοι από τον ρυθμό της εποχής, συχνά τον «σκοτώνουμε» στην κυριολεξία: Με την απραξία, για να χαλαρώσουμε λέμε, ή με την ενασχόληση με πράγματα ανώφελα, κάποτε δε και επιβλαβή.
Πόσες άραγε χαμένες ώρες να έχουμε στο παθητικό μας;
Αυτή η θεληματική αργία, κατά τους σοφούς προγόνους μας είναι «μήτηρ πάσης κακίας». Ο Μ. Βασίλειος λέγει: « Η αργία χωρίς φόβο Θεού είναι για τους χασομέρηδες διδάσκαλος της πονηρίας» Αυτό το σκότωμα του χρόνου είναι η πιο δαπανηρή από όλες τις θυσίες, λέει ο Πλούταρχος.
Κάθε καινούριο χρόνο, πρέπει να τον αξιοποιούμε, για την πνευματική μας τελείωση και για την σωτηρία της ψυχής μας.
Ο κάθε χρόνος που μας παρέχει η χάρις του Θεού, η κάθε μέρα μας πρέπει να αξιοποιείται ως χρόνος μετανοίας, ως καιρός διόρθωσης.
Ας μην ξεχνάμε πως ολόκληρη η ζωή μας είναι μια αλυσίδα από «σήμερα». Αυτό όμως δεν διαρκεί για πάντα. Κάποιο «σήμερα η αλυσίδα θα κοπεί και θα σταματήσει η ανατολή του «αύριο». Η ζωή μας έχει αρχή και τέλος. Μας το θυμίζει η Εκκλησία μας σε κάθε Θ. Λειτουργία όταν μιλάει για «τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής ημών», προτρέποντας μας «εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι παρά του Κυρίου αιτησώμεθα».
Πόσος θα είναι αυτός ο «υπόλοιπος χρόνος» της ζωής μας; Δεν το γνωρίζουμε. Το σήμερα είναι δικό μας, το αύριο είναι του Θεού. Επομένως, καιρός μετανοίας και διορθώσεως, είναι το « σήμερον».
Με την ανατολή του νέου έτους, ας επιχειρήσουμε έναν απολογισμό, ως «καλοί οικονόμοι», για να δούμε καθαρότερα το σωστό και το εσφαλμένο των επιλογών μας, των αποφάσεων μας, τις ελλείψεις της καθημερινής μας πρακτικής, τα ατυχή της συμπεριφοράς μας, την εμπάθεια των λογισμών και των διαθέσεων μας.
Για να αναλάβουμε τότε αγώνα για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.
Με εόρτιες ευχές,
π. Ηλίας Βουρβουριώτης
Εφημέριος Καραβά
Ακολουθήστε μας
