Η κρίση είναι η ευκαιρία μας?

Κρίση. Ίσως η λέξη που ακούμε, πλέον, συχνότερα στην καθημερινότητά μας. Ίσως η λέξη που προφέρουμε περισσότερο και από την «Καλημέρα»!

Τα τελευταία χρόνια, η χώρα μας βιώνει μια ιδιαίτερη οικονομική ύφεση και η λέξη κρίση προκαλεί, στο άκουσμά της, αρνητικά συναισθήματα. Η ύφεση αυτή έχει προκαλέσει ? και συνεχίζει ? θλίψη, φτώχεια, πόνο, απόγνωση? Όμως, η κρίση είναι οικονομική ή μόνο οικονομική, όπως συνηθίζουν να την προσδιορίζουν; Το σίγουρο είναι πως, όχι! Βιώνουμε μια γενικότερη κρίση. Κρίση αξιών, παιδείας, ήθους, πολιτισμού, κριτικής σκέψης, ιδανικών, ποιότητας, αισθητικής, οραμάτων? Το πώς και το γιατί φτάσαμε έως εδώ χωράει μεγάλη συζήτηση και ακόμη μεγαλύτερη ανάλυση, που δεν είναι της παρούσης.

Όμως, παρ’ όλα τούτα τα μελανά, οφείλουμε να δούμε και να αντιληφθούμε την κρίση ως ευκαιρία. Την ευκαιρία μας! Είναι η ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας, τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά, και κατόπιν τον αυτοπροσδιορισμό μας. Είναι η ευκαιρία μας να αναζητήσουμε τις ρίζες μας, να ψάξουμε το παρελθόν μας, να ξαναδιαβάσουμε την Ιστορία μας, να «βρούμε αλλιώτικα, στέκια επαρχιώτικα»?

Χάνονται, ανεπαίσθητα, από τα χωριά μας τα παιδιά που παίζουν κρυφτό, τα αυτοσχέδια θερινά σινεμά, τα θέατρα σκιών, τα αυθόρμητα γλέντια, τ’ ασπρισμένα σπίτια, οι ποδηλατάδες στα ποτάμια κι οι περίπατοι στα δάση? νικημένα τούτα τα απλά από ένα «δήθεν» τρόπο ζωής που μας όρισαν να ζούμε. Η κρίση είναι, λοιπόν, η ευκαιρία μας ν’ αναζητήσουμε ξανά, από τον Όμηρο ως τους Νεοέλληνες συγγραφείς, από το αρχαίο δράμα ως τον καλό ασπρόμαυρο κινηματογράφο, από τα Κάρνεια ως το Σπάρταθλον, από την αρχαιοελληνική ως την εκκλησιαστική τέχνη, από τους βυζαντινούς ύμνους ως τις μουσικές των Θοδωράκη και Χατζηδάκι, από το «όπα» του Ζορμπά ως τα «γλέντια» του Σπαθάρη, από δρόμους πανάρχαιους ως τα σύγχρονά μας μονοπάτια, στοιχεία του λαού μας, όπως η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, το φιλότιμο, η άμιλλα, η συνεργασία?

«Είτε με τις αρχαιότητες, είτε με ορθοδοξία των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία». Ας ενωθούμε, ας συνασπιστούμε, ας συνεργαστούμε για να δημιουργήσουμε ξανά. Τούτο το κείμενο είναι μια συμβολική πρωτοβουλία τριών φορέων, μιας κοινότητας, μιας ενορίας κι ενός συλλόγου? φορέων διαφορετικών μεταξύ τους, με άλλους σκοπούς κι άλλες αρμοδιότητες, που έχουν όμως μια κοινή συνισταμένη: όρεξη για δουλειά, για δημιουργία, για παραγωγή, για προσφορά, με ανθρώπους δραστήριους. Πιστεύουμε, πως η κρίση είναι η ευκαιρία μας. Η ευκαιρία να αναγεννηθούμε από τη στάχτη μας, που ακόμα σιγοκαίει?

Έτσι, τούτο το κείμενο ελπίζουμε να λειτουργήσει ως ένα κάλεσμα προς όλους μας. Όλους εμάς που κουρασθήκαμε από την ηθική σήψη και τη σωματική αδράνεια που έχουν κυριεύσει την κοινωνία μας και αναζητούμε τρόπους αντίδρασης, ώστε, μέσα από απλά πράγματα και με απλούς τρόπους, να αντισταθούμε στην πλημμύρα του «άνοου».

Ας γίνουμε, λοιπόν, οι οκνηροί δραστήριοι και οι δραστήριοι πιο δραστήριοι. Ας αναζητήσουμε δίπλα μας ανθρώπους και φορείς δραστήριους, κι αν δεν υπάρχουν να τους ψάξουμε εντονότερα ή να τους δημιουργήσουμε, αντιστοίχως, από την αρχή, για να παράγουμε ξανά το απλό, το καθημερινό?

Ας θυσιάσουμε λίγο χρόνο από το υστέρημά μας για να προσφέρουμε στην κοινωνία μας που αγκομαχά. Γιατί η κοινωνία είναι οι άνθρωποί της και οι άνθρωποι εμείς! Γιατί όσο θα συνεχίζουν να «φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα», θα γράφουν «ιστορία οι παρέες»!

Με τιμή,

Σταύρος Περγαντής π. Συμεών Παπαγεωργίου Νίκος Ι. Καρμοίρης

Πρόεδρος Εφημέριος Πρόεδρος

Κοινότητας Παρορίου Ενορίας Κοκκινοράχης Πολιτιστικού Συλλόγου

Καραβά

- Νοέμβριος 2012 -