Με αφορμή την κατάληψη της Νομικής Αθηνών από περίπου 250 με 300 παράνομους μετανάστες με τη βοήθεια φοιτητικών παρατάξεων και τις δηλώσεις των πρώτων πως θα παύσουν την κατάληψη με μοναδικό ? και αδιάλλακτο! ? όρο την νομιμοποίησή τους, πόσα από τα κακώς κείμενα του Ελληνικού Κράτους θα μπορούσε κανείς να θίξει; Αρκετά, όπως η μεταναστευτική πολιτική, ο παρερμηνευμένος όρος δημοκρατία, το πανεπιστημιακό άσυλο, ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων στον πανεπιστημιακό χώρο?
Για την μεταναστευτική πολιτική της χώρας είχα αναφερθεί και σε παλαιότερο κείμενο. Σοβαρή μεταναστευτική πολιτική η χώρα δεν είχε ποτέ για δεκαετίες ολόκληρες και αμφιβάλλω αν θα αποκτήσει. Κάθε κυβέρνηση αναφέρεται στο μεταναστευτικό πρόβλημα κάθε φορά όταν θέλει να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης αλλού και να την αποπροσανατολίσει από άλλα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, στρέφοντας τα βλέμματα στους μετανάστες δημιουργώντας εκρηκτικές καταστάσεις και αναζητώντας πολιτικό όφελος. Μεταναστευτική πολιτική δεν είναι να τους στοιβάξουμε όλους σε ένα καράβι και? να τους στείλουμε από κει που ‘ρθαν! Ούτε να τους «νομιμοποιήσουμε» και να τους σκορπίσουμε στην Ευρώπη! Είναι να εμποδίσουμε με σοβαρές και συντονισμένες κινήσεις την έλευση νέων μεταναστών στη χώρα μας που πλέον ασφυκτιά, να σεβαστούμε την ανθρώπινη υπόληψη και αξιοπρέπεια παρέχοντάς τους βασικά αγαθά (και κυρίως να μην τους χρησιμοποιούμε ως πιόνια σε πολιτικά παιχνίδια!), να τους απογράψουμε με στόχο να γνωρίζουμε πόσοι περίπου είναι στη χώρα και κάποια στιγμή να αρχίσουν να γίνονται απελάσεις.
Η δημοκρατία έχει καταντήσει συνώνυμη της ασυδοσίας. Με τον όρο δημοκρατία να έχει εντελώς παρερμηνευθεί και μεταφραστεί ως ελευθερία, πάσης φύσης ελευθερία, ο καθένας πράττει οτιδήποτε θέλει; Δίχως όρια; Η δημοκρατία δεν έχει όρια; Ούτε η ελευθερία; Μήπως κάθε ατομική ελευθερία σταματά εκεί που θίγει την ελευθερία οποιουδήποτε άλλου ατόμου; Είναι λοιπόν δημοκρατία ο καθένας να μπαίνει παράνομα σε μια χώρα και να απαιτεί νομιμοποίηση; Είναι δημοκρατία η παρεμπόδιση της υγιούς διδακτικής διαδικασίας στο ελληνικό Πανεπιστήμιο;
Βέβαια, για να λήξη αυτή η πρωτόγνωρη ? και ενδεχομένως ιστορική ? κατάσταση στη Νομική πρέπει να αρθεί το άσυλο. Έτσι έως να βρεθεί μια λύση καθόμαστε στην «εξέδρα» και παρακολουθούμε ένα κακοπαιγμένο πινγκ-πονκ ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία της χώρας και τις πρυτανικές αρχές, με τις δύο πλευρές να πετούν η μια το μπαλάκι στην άλλη, χωρίς καμιά να επιθυμεί να χρεωθεί την όποια πιθανή κατακραυγή για προσωρινή άρση του ασύλου.
Τι είναι όμως αυτό το άσυλο; Είναι γενικό άσυλο; Δηλαδή κάποιος εγκληματίας μπορεί να διαμείνει στον πανεπιστημιακό χώρο και να αποφεύγει τη σύλληψη; Μπορεί επίσης να γίνει μια εγκληματική ενέργεια και να μην εξιχνιαστεί ποτέ; Είναι γενικό το άσυλο; Δε νομίζω. Ονομάζεται άσυλο ΙΔΕΩΝ. Σε μια (συνταγματικά) δημοκρατική χώρα με ελευθερία λόγου και έκφρασης ποιος ο λόγος να υφίσταται; Ίσως εξυπηρετεί ορισμένες ομάδες κι όλους εκείνους που δεν επιζητούν τον έλεγχο, και άρα τη βελτίωση, του ελληνικού Πανεπιστημίου. Ο θεσμός του ασύλου εξευτελίστηκε με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται και συνεχίζει να ευτελίζετε κάθε φορά που οι υγιείς πορείες μετατρέπονται σε «μάχες» και τα ταραχοποιά στοιχεία χρησιμοποιούν τον πανεπιστημιακό χώρο ως καταφύγιο και ορμητήριο ή κάθε φορά που γίνεται παιχνίδι εντυπωσιασμού και πολιτικής στα χέρια πολιτικών ηγεσιών ή φοιτητικών ? κομματικών ? παρατάξεων.
Αλήθεια, ποια είναι η δουλειά των φοιτητικών παρατάξεων στο χώρο του πανεπιστημίου; Να παίζουν το παιχνίδι των κομμάτων από τα οποία προέρχονται, να μετρούν την πολιτική τους δύναμη και άλλα τέτοια ανούσια για την φοιτητική κοινότητα ζητήματα;
Οι αριστερές οργανώσεις προσπαθούν να προσηλυτίσουν φοιτητές, μοιράζουν αδιάκοπα φυλλάδια, κανονίζουν να κατεβούν στις πορείες? Η παρουσία τους στα αμφιθέατρα είναι σχεδόν καθημερινή. Μιλώντας για δικαιώματα που καταπατούνται, καταπατούν τα δικαιώματα των συναδέλφων τους για την ελευθερία της βούλησης και της εκπαίδευσης, αφού «κλέβουν» λεπτά από το μάθημα των καθηγητών και με το? «έτσι θέλω» αρχίζουν να εκφράζουν τις πολιτικές τους θέσεις. Θα μπορούσαν κάλλιστα να προσκαλούν τους φοιτητές σε κάποιο άλλο αμφιθέατρο και να εκφράζουν τις θέσεις τους πραγματοποιώντας διαλέξεις μονάχα για εκείνους που το επιθυμούν και το επιλέγουν.
Οι άλλες παρατάξεις, οι πιο? «χλιδάτες», οι προερχόμενες από τα κόμματα εξουσίας, κανονίζουν πότε θα διοργανώσουν πάρτυ και πότε θα κατέβουν? στα μπουζούκια! Η παρουσία τους στο αμφιθέατρο ? για να καταπατήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους τα δικαιώματα των φοιτητών ? παρατηρείται μόνο κατά την προεκλογική περίοδο των φοιτητικών εκλογών.
Κοινό στοιχείο των παρατάξεων είναι πως γεμίζουν τις σχολές με αφίσες, ακολουθούν τη γραμμή των κομμάτων τους, τσακώνονται κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών και των συνελεύσεων και ? πέραν κάποιων σημειώσεων μαθημάτων που ορισμένες μοιράζουν ? δεν κάνουν το ελάχιστο για να περιορίσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκάστοτε σχολή. Μέσω των παρατάξεων τα μεγαλοστελέχη τους επιζητούν την κομματική ανέλιξη που ενδεχομένως κάποτε τους θα τους εξασφαλίσει κάποιο βουλευτικό έδρανο!
Το συμβούλιο που εκλέγεται από τις φοιτητικές εκλογές δεν έχει ουσιαστικό ρόλο. Ίσως εκείνες χρησιμεύουν ως ένα γκάλοπ καταμέτρησης δυνάμεων. Οι συνελεύσεις που αποφασίζουν για σημαντικά θέματα όπως π.χ. η κατάληψη κάποιας σχολής, συγκαλούνται από τις κομματικές παρατάξεις κι όχι από το εκλεγμένο φοιτητικό όργανο. Συνήθως δεν είναι πολυπαραταξιακές, αλλά κάθε παράταξη μπορεί να συγκαλέσει δική της συνέλευση και να πάρει την απόφαση που επιθυμεί. Οι κατάσταση στις συνελεύσεις μυρίζει μπαρούτι με τις διάφορες παρατάξεις να είναι «ετοιμοπόλεμες», κάνοντας κάθε ακομάτιστο φοιτητή να μην μπορεί να τις παρακολουθήσει και ακόμη πιο δύσκολα να συμμετάσχει και να εκφράσει την άποψή του! Είναι αυτό δημοκρατία;
Αυτό είναι ένα κομμάτι του ελληνικού Πανεπιστημίου. Το Πανεπιστήμιο λένε είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Ορισμένοι αρέσκονται στο να παραποιούν έννοιες όπως άσυλο και δημοκρατία, αιχμαλωτίζοντας σε ένα φαύλο κύκλο την κοινή γνώμη, δημιουργώντας ηθικά διλλήματα, και έτσι εκμεταλλεύονται τη δημιουργηθείσα κατάσταση για να παίξουν τα πολιτικά τους παιχνίδια εις βάρος της. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;
Νίκος Καρμοίρης
Ακολουθήστε μας
