Τον ερχόμενο Ιούνιο θα κληθούμε να προσέλθουμε στις κάλπες ψηφίζοντας για τις Ευρωεκλογές. Αλήθεια, ποιος από εμάς ξέρει γιατί ψηφίζει για την ευρωβουλή;
Τα δύο μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν το θεσμό των ευρωεκλογών ως «δημοψήφισμα». Το μεν Πα.Σο.Κ. θέλει να μετρήσει πόσες μονάδες παραπάνω από τη Νέα Δημοκρατία βρίσκεται, η δε Ν.Δ. να μετρήσει την απόσταση από το πρώτο (στα γκάλοπ) κόμμα, ώστε να κάνει μια προσπάθεια ανασύνταξης και ανασυγκρότησης με στόχο να μειώσει τη διαφορά αυτή. Μήνες τώρα στις τηλεοράσεις παρακολουθούμε τους (ο Θεός να τους κάνει!) διαλόγους μεταξύ υπουργών, βουλευτών, στελεχών κ.τ.λ., που συχνά αναφέρεται: «Στις ευρωεκλογές θα φανεί η λαϊκή απαίτηση για αλλαγή κυβέρνησης?» ή «οι ευρωεκλογές θα λειτουργήσουν ως δημοψήφισμα?» και λοιπές τέτοιες πανομοιότυπες εκφράσεις. Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο. Στη συγκεκριμένη παροιμία θα μπορούσαμε να κάνουμε μια μικρή αλλά ουσιαστική παράφραση: «Κάθε πράγμα τον σκοπό του». Σκοπός των ευρωεκλογών είναι να λειτουργήσουν ως ένα πιο έγκυρο γκάλοπ; Όχι. Σίγουρα όχι. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα κόμματα θα μετρήσουν τη δύναμή τους εν όψη βουλευτικών εκλογών, αλλά μην μπερδεύουμε τα πράγματα μεταξύ τους.
Ποιος είναι ο λόγος που ο κάθε ένας από εμάς μια ωραία Κυριακή του Ιούνη θα αφήσει το κρεβάτι του για να κατευθυνθεί αντί για κάποια παραλία, σε ένα εκλογικό κέντρο; Δεν πρέπει το κάθε κόμμα να προσπαθήσει να πείσει τον καθένα μας γιατί πρέπει να κάνουμε τη συγκεκριμένη διαδρομή; Ποιες είναι οι θέσεις του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, οικονομικής (εν μέσω παγκόσμιας κρίσης) πολιτικής ή άλλων θεμάτων (π.χ. μορφές ενέργειας, λαθρομετανάστευση προς χώρες της Ε.Ε., ποιότητα τροφίμων) που αφορούν τα κράτη-μέλη της ένωσης και θα συζητήσουν οι αντιπρόσωποί τους στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο;
Το να κατευθυνθούμε στο εκλογικό κέντρο φορώντας τις κομματικές μας «παρωπίδες» βοηθώντας κάποιους να γεμίσουν το σακούλι με τα δεδομένα τους «φασούλια» το θεωρώ ανούσιο και δεν εξυπηρετεί κανέναν. Όταν κανείς δεν έχει μπει στη διαδικασία να εκφράσει τις θέσεις του, ώστε ο καθένας από εμάς να ακούσει, να κρίνει, να αξιολογήσει και να επιλέξει την καταυτόν ορθότερη, ποιος ο λόγος να μπούμε στη διαδικασία της ψηφοφορίας;
Παράλληλα, θα ήθελα να θίξω και κάτι ακόμα. Για αρκετά χρόνια σύνθημα του Κ.Κ.Ε. ήταν: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Σήμερα το κομουνιστικό κόμμα της χώρας συνεχίζει να λέει «όχι» στην Ε.Ε. Το ερώτημα που μου δημιουργείται, εύλογα νομίζω, είναι: γιατί συμμετέχει στις ευρωεκλογές; Γιατί παίρνει μέρος σε ένα θεσμό (ευρωκοινοβούλιο) της ευρωπαϊκής ένωσης; Μη συμμετέχοντας στις ευρωεκλογές θα έδειχνε έμπρακτα πως αντιτίθεται στο θεσμό της Ε.Ε. και δεν θα έμενε στα «όχι» και στα λόγια.
Πόσο δόκιμο είναι τα κόμματα της χώρας να ζητούν την ψήφο του λαού απλά και μόνο για να επουλώσουν τις πληγές τους ή για να εξυψώσουν το γόητρό τους; Ταυτίζοντας τις ευρωεκλογές με δημοψήφισμα δεν υποβαθμίζουν το θεσμό και το ρόλο του ευρωκοινοβουλίου; Δεν υποτιμούν τους ίδιους, τους (υποψήφιους) βουλευτές τους, δίνοντας την εντύπωση στους πολίτες πως δεν έχουν και τόσο ουσιαστικό ρόλο; Εν κατακλείδι, δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη μας;
Νίκος Καρμοίρης
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Λακωνικός Τύπος» την Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
Ακολουθήστε μας
