Δεκέμβριος 2008: Η Ελλάδα φλέγεται. Σίγουρα όχι για την δολοφονία ενός 15χρονου. Ήταν η αφορμή και οι αντιδράσεις ίσως υπερβολικές. Όμως από όλα αυτά ας κρατήσουμε τις ειρηνικές διαδηλώσεις και τις πορείες των μαθητών και των φοιτητών και όχι τους βανδαλισμούς κάποιων που μπερδεύουν την αναρχία και τις αριστερές ιδέες με τον «τραμπουκισμό». Τις πταίει;
Η έλλειψη παιδείας είναι η απάντηση. Δυστυχώς κανείς δεν έχει καταλάβει πως το σημαντικότερο εφόδιο για να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ. «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα» γράφει ο Λ. Παπαδόπουλος, μελοποιεί ο Μ. Θεοδωράκης και τραγουδά ο Π. Σιδηρόπουλος. Όμως ποιος θα μπει στον κόπο να ερμηνεύσει ένα κομμάτι κάποιου περιθωριακού ροκά που γράφτηκε πριν δυο ? τρεις δεκαετίες; Μάλλον κανείς? «Αφού η ιστορία σας ανήκει?» γράφουν οι αδελφοί Κατσιμίχα και ο Δ. Τσακνής σε ένα κομμάτι ? προτροπή λίγο καιρό αργότερα, μα και πάλι ποιος κοιτά τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβει στο μέλλον;
Παιδεία έλειπε από τον «αστυνομικό» που πυροβόλησε τον 15χρονο, που ακόμα κι αν ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας δεν είχε δικαίωμα να του αφαιρέσει τη ζωή, αλλά να τον συλλάβει. Παιδεία λείπει από όλους αυτούς που έκαψαν την Αθήνα αλλά προχώρησαν σε βανδαλισμούς και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Αντίθετα, κάποια πιτσιρίκια φαίνεται πως την διέθεταν: χάρισαν λουλούδια στους αστυνομικούς ή έκαναν συμβολικές διαμαρτυρίες, όπως για παράδειγμα μπροστά από τη Γ.Α.Δ.Α., ή στο Σύνταγμα με κιθάρες, τραγούδια και αναμμένα κεριά. Παιδεία έλλειπε κι από τους πολιτικούς, που είτε μιλούσαν πριν σκεφτούν, είτε έκαναν στείρα αντιπολίτευση σε δύσκολες ώρες χωρίς να προτείνουν λύσεις. Παιδεία δεν διέθεταν ούτε τα Μ.Μ.Ε. που διόγκωναν το θέμα και φανάτιζαν τους νέους για τους δικούς οικονομικούς(;) σκοπούς (βλέπε υψηλή τηλεθέαση). Παιδεία δεν έχουμε ούτε εμείς, που βάζουμε στο ίδιο σακούλι τους αστυνομικούς με τους «αστυνομικούς» και τους διαδηλωτές με τους «διαδηλωτές», αλλά ούτε το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας που αδυνατεί να αφουγκραστεί τους λόγους ύπαρξης κάθε ειρηνικής διαμαρτυρίας και πορείας και ψελλίζει «κάτι συμβαίνει εδώ, κάποιο πρόβλημα υπάρχει? Ας βρούμε μια λύση!» κάθε φορά που οι πορείες ξεφεύγουν από τον έλεγχο, προκαλώντας έτσι μερίδα διαδηλωτών να στραφεί σε ακρότητες για να βρεθεί η φωνή τους στο κέντρο του ενδιαφέροντος και της προσοχής. Φαύλος κύκλος?
Τώρα, που προηγήθηκαν όλα τούτα τα θλιβερά γεγονότα, καταφέραμε επιτέλους να καταλάβουμε τι και ποιος φταίει. Και όχι μόνο αυτό. Καταφέραμε και να το αρθρώσουμε, να πούμε «Ναι, φταίει η έλλειψη γενικής παιδείας». Όμως ποιος θα αναλάβει το κόστος (πολιτικό και οικονομικό) σε μια κοινωνία χωρίς σωστά πρότυπα για τους νέους; Ποιος θα κάνει την αρχή; Και όποιος κάνει την αρχή θα καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του;
Σημείωση1: το κείμενο έχει γραφτεί πριν την τρομοκρατική επίθεση εναντίων του 21χρονου αστυνομικού, ενέργεια που κατά την άποψή μου εξυπηρετεί σκοπιμότητες, και που όλοι καταδίκασαν την πράξη αυτών που με την εξουσία του όπλου θέλουν να θεωρούνται αντιεξουσιαστές?
Σημείωση2: Η εικόνα δίπλα είναι από το ημερολόγιο του μικρού Ανδρέα Γιαννόπουλου που έφυγε από τη ζωή πριν μια δεκαετία περίπου. Βλέπουμε πως τα παιδία πάντα είχαν, έχουν και θα έχουν φρέσκιες ιδέες. Βελτιώνοντας της συνθήκες εκπαίδευσης και την παιδεία θα τους δίνουμε την ευκαιρία να υλοποιούν τα όνειρά τους, να δίνουν μαθήματα και στους μεγάλους και να κάνουν τον κόσμο μας λίγο καλύτερο?
Νίκος Καρμοίρης
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Λακωνικός Τύπος» το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009
Ακολουθήστε μας
