Απομυθοποίηση, συντήρηση του θρύλου ή απλά οικονομική εκμετάλλευση;

Για εβδομάδες παρακολουθούσαμε ένα κακόγουστο σήριαλ που ακολούθησε το θάνατο του αμερικανού καλλιτέχνη Michael Jackson. Αφού ανακοινώθηκε ο θάνατός, έγιναν οι πρώτες τηλε-εκτιμήσεις για το γεγονός, ύστερα έψαχναν τον «ύποπτο» γιατρό του Jackson, στη συνέχεια ακούγονταν φήμες για την κηδεία, σενάρια περί σκηνοθεσίας του θανάτου ? μέχρι και ότι εθεάθη στο Μεξικό δύο μέρες μετά! ? ενώ στο ενδιάμεσο ξεπρόβαλαν με απίστευτο ρυθμό βίντεο που αφορούσαν την προσωπική του ζωή ή την καλλιτεχνική του πορεία. Αποκορύφωμα βέβαια αυτής της γελοιότητας ήταν η «καλλιτεχνική» τελετή-κηδεία στην οποία πλήρωνες εισιτήριο για να παρευρίσκεσαι!

Η δική μου η γενιά, έχει συνδυάσει το όνομα του Michael Jackson με τις κατηγορίες για παιδεραστία εναντίον του, όμως ακόμα κι όσοι δεν ασχολούνται με το αμερικανικό pop (στην κατηγορία αυτή ανήκω και ο ίδιος) γνωρίζουν πως πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, αφού οι μουσικές και χορευτικές του εμπνεύσεις ήταν πάντα καινοτόμες. Αρκετοί στάθηκαν μόνο στην προσωπικότητά του και άλλοι μόνο στο ταλέντο του. Όμως όταν αναφέρεσαι σε έναν καλλιτέχνη δεν μπορείς να τραβήξεις μια τέτοια διαχωριστική γραμμή, μιας και το ταλέντο μπορεί να επηρέασε και να διαμόρφωσε την προσωπικότητα, όπως και η προσωπικότητα να έδωσε ώθηση στο ταλέντο.

Όσοι αναφέρθηκαν στον καλλιτέχνη Jackson συμφώνησαν απόλυτα μεταξύ τους. Όταν όμως η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από τον άνθρωπο Jackson, άρχιζε μια άτυπη μάχη. Οι μεν ισχυρίζονταν πως «όταν κατηγορήθηκε για παιδεραστία έπαψα να τον ακούω ή να τον ?παίζω? στο ραδιόφωνο» και οι δε απαντούσαν πως «ο Michael ήταν ένα μεγάλο παιδί» και τότε «έπεφταν» τα βίντεο που το επιβεβαίωναν. Οι πρώτοι μιλούσαν για τις αλλαγές που έκανε επάνω του και δείχνοντας βίντεο με τις μεταμορφώσεις του έλεγαν πως η φύση τιμωρεί, οι δεύτεροι πως ήταν άρρωστος και είχε την τάδε αρρώστια που άλλαζε το χρώμα το δέρματος και (τσουπ!) κάπου εκεί «ξεφύτρωναν» πλαστικοί χειρουργοί και άλλοι ειδήμονες να συμμετάσχουν στην κουβέντα.

Αφιερώματα, συζητήσεις, βίντεο, φωτογραφίες για δύο περίπου εβδομάδες. Μια άνω τελεία μπήκε την ημέρα της κηδείας. Επίχρυσο φέρετρο με βελούδινη επένδυση στο κέντρο ενός γηπέδου που θα τραγουδούσαν εις μνήμην του φίλοι του και οι θαυμαστές του θα δήλωναν παρόν. Με το κατάλληλο αντίτιμο βέβαια!

Όλες αυτές τις μέρες (παγκοσμίως) κάποιοι επιχείρησαν την απομυθοποίηση του Jackson προβάλλοντας τις αρνητικές πτυχές της ζωής του, άλλοι προσπάθησαν να συντηρήσουν το μύθο του και ταυτόχρονα να αυξήσουν τους θαυμαστές του. Παρά ταύτα, και οι μεν και οι δε είχαν την ίδια αφετηρία. Την οικονομική εκμετάλλευση του ονόματος «Michael Jackson». Και εδώ δημιουργούνται ερωτήματα. Μήπως η πορεία, τόσο της καριέρας, όσο και της ζωής αυτού του καλλιτέχνη δεν ήταν τυχαία; Μήπως ήταν κατασκεύασμα κάποιων που ήξεραν πως θα μπορούσαν να τον εκμεταλλευτούν οικονομικά κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά να βγάλουν χρήματα και από τη «φίρμα» του μετά θάνατον; Μήπως είχαν διαμορφώσει μια προσωπικότητα που την οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή;

Πάντως οι περισσότεροι που πήραν μέρος σε αυτή τη φαρσοκωμωδία, κατάφεραν να βεβηλώσουν την ανθρώπινη υπόληψη γενικότερα. Είμαι σίγουρος πως, αν ο ίδιος ο Jackson μπορούσε να προφητεύσει τί θα επακολουθούσε το θάνατό του, θα αρνιόταν πεισματικά να πληρώσει το νόμισμα στο βαρκάρη για να τον περάσει απέναντι!

Νίκος Καρμοίρης

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Λακωνικός Τύπος» την Τρίτη 14 Ιουλίου 2009